18+ Myanmar Love Stories

လူရုိးေလးး  (ေအာစာအုပ္) ရြာေလးက ဧရာ၀တီျမစ္အေနာက္ဘက္ ျပည္ျမိဳ ့၏ တစ္ဘက္ကမ္းတြင္ ရွိ၏ ။ ထံုးဘို ႏွင့္ ဆင္တဲတို ့၏ အေနာက္ဘက္ ခပ္က်က်မွာ ျဖစ္သည္ ။ ယခုေတာ့ ပုသိမ္-မံုရြာ ကားလမ္း အေရွ ့ဘက္ႏွင့္ နီးကပ္သြားသည္ ။ ရြာကေလးတြင္ ယာစိုက္ ေတာတိုး အလုပ္မ်ားသာ လုပ္ၾကေလသည္ ။ ေျမပဲ..ျငဳတ္..ႏွင့္ ရာသီေပၚသီးႏွံမ်ား စိုက္ပ်ိဳးၾကသည္ ။ ရြာေဘးက ေခ်ာင္းကေလး ကလည္း ယာခင္းစိုက္ခင္းမ်ားအတြက္ ေႏြေႏြ မိုးမိုး ေရရရွိရာ စိုက္ပ်ိဳးသူေတြ အတြက္အဆင္ေျပသလို ရြာကေလး၏ ရွဳခင္းကိုလည္း ျပည့္စံုလွပေစ၏ ။ တစ္ရြာလံုး သစ္ပင္မ်ားႏွင့္ အံု ့အံု ့ဆိုင္းဆိုင္းရွိသျဖင့္ ေန ့လည္ေန ့ခင္း ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ရွိသလို ညေနေစာင္းလွ်င္လည္း ရြာစြန္က ထန္းေတာေလးက ကာလသားေတြ အတြက္ အပန္းေျဖဥယ်ာဥ္ေလး ျဖစ္ေနျပန္၏ ။ ေတာသူေတာင္သားေတြမို ့ ဒီလိုညေနခင္းမ်ားသာ သူတို ့အတြက္ အေမာေျပ..အပမ္းေျပေစ ပါသည္ ။ သူတို ့ခမ်ာ မိုးရိပ္ေလးေတြ ့သည္ႏွင့္ စိုက္ပ်ိဳး ထြန္ယက္ဘို ့လုပ္ရသလို ေဆာင္းႏွင့္ ေႏြ ေရာက္ေတာ့လည္းရခိုင္ရိုးမအေျခအထိ ထင္းခုတ္.ေတာတိုးႏွင့္နားရသည္က မရွိတတ္ေခ်..။ ထို ့အျပင္ ေဆာင္းေရာက္သည္ႏွင့္ ေရက်သြားသည့္ ေသာင္ျပင္တြင္လည္း ဖရဲခင္းေတြ..ျငဳတ္ခင္းေတ...

#bsp ပထမဆံုးေဖာက္တဲ႔ပါကင္ ရွင္းရွင္းေျပာ႐င္ ၁၀ တန္းေျဖပီးေတာ့ေပါ့ အလုပ္မရွိ လို့ ေလ်ွာက္ပတ္လည္စားလုပ္ေနတုန္း ဆရာမကေခၚပီး ဂိုက္လုပ္ခိုင္းေတာ သူငယ္ခ်င္း ေတ်ာက္လည္းပါတယ္ သူကမလုပ္ျခင္လို႔ျပန္ထြက္သြား ကိုေတကေတ်ာက္တည္းေပါ့ အစတည္းက သိပ္လုပ္ျခင္တာ မဟုတ္ဘူး ေဆာ္ေဘးေတ ဆိလို႔သြားတာ ဆရာမကလဲအေသၾကမ္းတာ့ လူလဲသိပ္မရွိဘူး ၉ တန္း ၁၀ တန္း ေပါင္းေတာင္ ၂၀ မျပည့္ဘူး ေအာင္ခ်က္က်ေတာ့ေကာင္းျပန္တာေပါ့ ကဲထားပါေတာ့ အေျခေနေလးေျပာရေအာင္ ဆရာမက ၃၄ ေလာက္ရွိပီ ေတာ္ေတာ္ေလးက်န္ေသးတာ ဒါေပမဲ့မစားရပါဘူး မလြယ္ဘူးေလ ဆရာမ အေဖန႔ဲအေမလဲရွိတာကိုး ကြ်န္ေတာ္စားတာက တပည့္ဆိုးေလး လင္းလင္းေထြးတဲ့ လင္းေထြးက စာသိပ္ညံ့တာ လင္းက စာမရဘူးေလ ရွိတဲ႔လူ ၂၀ ေက်ာ္တည္းမွာ အညံ့ဆံုး ေက်ာင္းေရာက္ရင္အားရင္ ေဘာ္လီေဘာကစား စာဖတ္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ငိုက္ေရာ ငိုက္တဲ႔ခ်ိန္ စာမရတဲ႔ခ်ိန္ဆို ဆာမက ထိုင္ထ ၅၀ ေလာက္လုပ္ခိုင္းတာ အဲ႔အခ်ိန္ေတြဆို လင္းကအိမ္ေနရင္း ေဘာ္လီ သိပ္မဝတ္ေသးေတာ့ ႏို႔ ၂ လံုးက မလႈပ္ဘဲနဲ႔ ကိုလႈပ္ေနတာ အဲခ်ိန္ေတဆို ကိုစိုးက မ်က္လံုးၾကြပ္မတတ္ၾကည့္တာ လင္းကအပ်ဳိစစ္လို႔ေျပာရင္ရမယ္ထင္တယ္ေနာ္ ၉ တန္းေလာက္တုန္း က ဘဲတစ္ေဘြ ထားပါတ...

******၁၈+စာအုပ္ေကာင္းမ်ားပိုမိုဖတ္ႏိုင္ရန္ ဒီကိုႏွိပ္ပါ****** မႏၱေလးၿမိဳ႕ရ့ဲ အျပင္ဖက္ ….. ေတာင္ျပံဳးကို ေက်ာ္လိုက္တာန့ဲ …. အုတ္ဂူေဖြးေဖြးေလးေတြ ျပည့္ေနတ့ဲ …. ၾကာနီကန္သခ်ိဳၤင္း ကိုၿမင္ရမွာေပါ့ ….. အခ်ိန္က ေႏြဦး …. ေလတၿဖဴးၿဖဴးန့ဲ ….. သစ္ရြက္ေလးေတြက တၿဖဳတ္ၿဖဳတ္ေၾကြက် … ဒီၿမင္ကြင္းက ရေသ့သူေတာ္ေတြ စ်ာန္ယိုင္ေလွ်ာနိုင္ေပရ့ … ဲ …. သခ်ိဳၤင္းရ့ဲ တစ္ေနရာမွာေတာ့ ….. လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ …. အုတ္ဂူၿဖဴၿဖဴေလးေပၚမွာ ေခါင္းေလးေမွးလို့ သူ့မ်က္၀န္းမွာ … မ်က္ရည္ေလးေတြက စို့စုိ့ အေ၀းက ၿဖတ္သြားတ့လဲ ူတိုင္းေျပာၾကပါတယ္ …. “ ေကာင္ေလးက သနားစရာေလးပါ …. ဒီမွာ ေရာက္ေနတာ မေန့ကတည္းက ….. တစ္ညလံုးလည္း မျပန္ဘူးထင္ပါရဲ့ ….. ပံုစံေလးကေတာ့သန့္သန့္ေလးေနာ္ ” တဲ့ …. ဒီအခ်ိန္မွာပဲ …. “ မ …………” ဆိုတ့ဲ ေၾကကလဲြ မြ ္းဆတြ ္ဖယြ ္ေကာင္ေလးရ့ဲေအာ္သံက …. တိတ္ဆတိ ္ေနတ့ဲၾကာနီကန္ တစ္ခြင္ကိုပ့ဲတင္ထပ္သြားပါေတာ့တယ္ ….. ပီးေတာ့ ေကာင္ေလး ….. အုတ္ဂူၿဖဴၿဖဴေလးေပၚက နာမည္ေလးကို … ျပန္ၾကည့္လုိက္မိတယ္ ….. “ မဧပရယ္ .. အသက္ ၂၁ နွစ္ .. ၁၀ . ၄ . ၂၀၁၀ တြင္ကြယ္လြန္သည္ ” …… ေကာင္ေလး...